Wekî dêûbavê du zarokên piçûk, ez dizanim ku li derve bûna zarokên kêfxweş dike. Her çiqas ew di hundurê hundurê de çi qas qehweş û çi qas ceribandindar bin, ez bi domdarî dibînim ku ger ez wan derxim derve ew tavilê bextewartir dibin. Ez ji hêza xwezayê û hewaya paqij a ku dikare zarokên min biguherîne heyirî me. Duh zarokên min li bisiklêtên xwe li peyarê siwar bûn, ji çîmena cîranan "gul"ên binefşî (giyayên) piçûk hildan û bi dara çinarê ya Londonê wek bingeh lîstin.
Ez niha pirtûka navdar ya Richard Louv dixwînim, Zarokê Dawî li Daristanê: Zarokên Me Ji Nexweşiya Kêmasiya Xwezayê Xilas dikin. Ez îlhama xwe didim ku ez zarokên xwe pir caran derxim derve da ku bihêlim ew cîhana xwezayî ya li dora xwe bigerin û kêfê bikin. Darên civata me ji kêfa wan (û min) ya li derve yekpare ne û ez ji daristana bajêr a bajarê me re spasdar im.
Ji bo bêtir agahdarî li ser ka wextê ku li derve derbas dibe dibe alîkar ku zarokên piçûk pêşve bibin, lê binêrin ev gotara ji Psychology Today. Ji bo bêtir agahdarî li ser Richard Louv an Zarokê Dawî li Daristanê, serdana malpera nivîskarê bike.
[lîstik]
Kathleen Farren Ford Rêvebira Aborî û Rêvebiriyê ya California ReLeaf e.