نوشته کیت مک آلیر
بسیار خوشحالم که به نمایندگی از درخت دیویس در کنفرانس ملی شرکا در جنگلداری جامعه در پیتسبورگ امسال (یک تشکر بزرگ از کالیفرنیا ReLeaf برای امکان حضور من!). کنفرانس سالانه شرکا فرصتی منحصر به فرد برای سازمان های غیرانتفاعی، درختکاران، سازمان های عمومی، دانشمندان و دیگر متخصصان درخت است تا گرد هم آیند تا با هم همکاری کنند و در مورد تحقیقات جدید و بهترین شیوه ها برای کمک به ساخت طبیعت بیشتر در شهرهایمان بیاموزند. .
من قبلاً هرگز به پیتسبورگ نرفته بودم و از رنگ زیبای پاییزی، کوه ها، رودخانه ها و تاریخ غنی آن خوشحال شدم. ترکیبی از معماری مدرن جدید و آسمان‌خراش‌ها در مرکز شهر که با آجرهای استعماری قدیمی ترکیب شده‌اند، خط افق چشمگیری ایجاد کرده و پیاده‌روی جالبی را به وجود آورده است. مرکز شهر توسط رودخانه هایی احاطه شده است که شبه جزیره ای شبیه به منهتن یا ونکوور، قبل از میلاد ایجاد می کند. در انتهای غربی مرکز شهر، رودخانه Monongahela (یکی از معدود رودخانه‌های جهان که به سمت شمال جریان دارد) و رودخانه Allegheny به هم می‌رسند و اوهایو قدرتمند را تشکیل می‌دهند و توده‌ای مثلثی شکل را ایجاد می‌کنند که محلی‌ها با محبت از آن به عنوان «نقطه» یاد می‌کنند. هنر فراوان است و شهر مملو از جوانانی است که برای ایجاد شغل تلاش می کنند. مهمتر از همه (برای ما دوستداران درخت)، درختان جوان زیادی در کنار رودخانه ها و در مرکز شهر کاشته شده اند. چه مکان عالی برای یک کنفرانس درختی!
به زودی اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی این کاشت درخت جدید پیدا کردم. در یکی از به یاد ماندنی ترین ارائه های کنفرانس، درخت پیتسبورگاز حفاظت از پنسیلوانیا غربیو Davey Resource Group خود را ارائه کردند طرح جامع جنگل شهری برای پیتسبورگ. طرح آنها واقعاً نشان داد که چگونه ایجاد مشارکت بین سازمان‌های غیرانتفاعی و عمومی در سطح محلی، منطقه‌ای و سراسری می‌تواند نتیجه‌ای ایجاد کند که هیچ گروهی به تنهایی نمی‌توانست به آن دست یابد. دیدن یک طرح اجتماعی برای درختان در تمام سطوح دولت بسیار شاداب بود، زیرا در نهایت کاری که یک جامعه انجام می دهد، بر همسایه خود و بالعکس تأثیر می گذارد. بنابراین، پیتسبورگ یک طرح درخت عالی دارد. اما حقیقت در زمین چگونه به نظر می رسید؟
پس از یک صبح شلوغ در روز اول کنفرانس، شرکت کنندگان می توانستند برای دیدن درختان (و دیگر مناظر) در پیتسبورگ، توری را انتخاب کنند. من تور دوچرخه را انتخاب کردم و ناامید نشدم. ما بلوط و افرا تازه کاشته شده را در کنار رودخانه دیدیم - بسیاری از آنها در مناطق صنعتی سابق که قبلاً پر از علف های هرز بودند کاشته شده بودند. ما همچنین با دوچرخه از مناطق تاریخی که هنوز به خوبی استفاده می شود، گذشتیم شیب Duquesne، یک راه آهن شیب دار (یا فونیکولور)، یکی از دو راه آهن باقی مانده در پیتسبورگ. (ما فهمیدیم که قبلاً ده ها نفر وجود داشتند و این یک روش معمول برای رفت و آمد در گذشته صنعتی تر پیتسبورگ بود). نقطه برجسته دیدن 20,000 بودth درخت کاشته شده توسط برنامه درخت Vitalize حفاظت از پنسیلوانیا غربی که در سال 2008 آغاز شد. بیست هزار درخت در پنج سال یک دستاورد شگفت انگیز است. ظاهراً 20,000th درخت، بلوط سفید مردابی، زمانی که کاشته شد حدود 6,000 پوند وزن داشت! به نظر می رسد که ساختن یک طرح جامع جنگل شهری و مشارکت شرکای بسیاری در زمین نیز خوب به نظر می رسد.
اگرچه، برخی از ما دوستداران درخت دوست نداریم آن را اعتراف کنیم، سیاست ناگزیر بخشی از ایجاد جوامع قوی تر با درختان است. کنفرانس شرکا در این خصوص زمان بندی مناسبی داشت، زیرا روز سه شنبه روز انتخابات بود. شهردار تازه منتخب پیتسبورگ در برنامه سخنرانی بود و اولین فکر من این بود اگر او در انتخابات دیشب پیروز نمی شد، چه می شد... آیا به جای آن مرد دیگر صحبت می کرد؟ به زودی متوجه شدم که شهردار جدید، بیل پدتو، مانند هر سخنران دیگری قابل اعتماد بود، زیرا او در انتخابات شب قبل با 85 درصد آرا پیروز شد! برای یک غیر متصدی بد نیست. شهردار Peduto فداکاری خود را به درختان و جنگلداری شهری با صحبت با مخاطبان دوستداران درخت در کمتر از 2 ساعت خواب نشان داد. او به عنوان شهردار جوان، نوآور و آگاه به محیط زیست پیتسبورگ که تجربه می‌کردم، مرا مورد توجه قرار داد. در یک نقطه او گفت که پیتسبورگ قبلا "سیاتل" ایالات متحده بود و او آماده است که پیتسبورگ دوباره به عنوان مرکزی برای هنرمندان، مخترعان، مبتکران و محیط زیست گرایی در نظر گرفته شود.
در روز دوم، سناتور ایالتی جیم فرلو در کنگره درخت سخنرانی کرد. او خوش بینی شهردار Peduto را در مورد چشم انداز آینده ایالت منعکس کرد، اما همچنین هشداری بد در مورد تأثیر شکستگی هیدرولیک (فرکینگ) در پنسیلوانیا داد. همانطور که در این نقشه از فرکینگ پنسیلوانیا مشاهده می کنید، پیتسبورگ اساساً توسط فرکینگ احاطه شده است. حتی اگر پیتسبورگ ها برای ساختن شهری پایدار در محدوده شهر سخت تلاش کنند، چالش های زیست محیطی خارج از مرزها وجود دارد. به نظر می‌رسد که این شواهد بیشتری نشان می‌دهد که بسیار مهم است که گروه‌های محیطی محلی، منطقه‌ای و ایالتی برای دستیابی به پایداری و محیط زیست بهتر با یکدیگر همکاری کنند.
یکی از ارائه های مورد علاقه من در روز دوم، ارائه دکتر ویلیام سالیوان بود درختان و سلامت انسان. به نظر می رسد اکثر ما این احساس ذاتی داریم که "درختان خوب هستند" و ما در زمینه جنگلداری شهری زمان زیادی را صرف صحبت در مورد فواید درختان برای محیط زیست خود می کنیم، اما در مورد تأثیر درختان بر روحیه و شادی ما چه می شود. ? دکتر سالیوان دهه‌ها تحقیق ارائه کرد که نشان می‌داد درختان این قدرت را دارند که به ما کمک کنند تا درمان کنیم، با هم کار کنیم و شاد باشیم. دکتر سالیوان در یکی از جدیدترین مطالعات خود، با وادار کردن آنها به انجام مسایل تفریق مداوم به مدت 5 دقیقه (که استرس زا به نظر می رسد!) آزمودنی ها را مورد تاکید قرار داد. دکتر سالیوان سطح کورتیزول (هورمون تنظیم کننده استرس) را قبل و بعد از 5 دقیقه اندازه گیری کرد. او دریافت که آزمودنی‌ها بعد از 5 دقیقه تفریق، واقعاً سطوح کورتیزول بالاتری داشتند که نشان می‌دهد استرس بیشتری داشتند. پس از آن، او تصاویری از مناظر بایر و بتنی و برخی از مناظر با چند درخت و برخی از مناظر با درختان بسیار را به افراد نشان داد. چه چیزی پیدا کرد؟ خوب، او متوجه شد که آزمودنی‌هایی که مناظر با درختان بیشتری را مشاهده می‌کنند، سطوح پایین‌تری از کورتیزول نسبت به افرادی که مناظر با درختان کمتری را مشاهده می‌کنند، دارند، به این معنی که فقط نگاه کردن به درخت‌ها می‌تواند به ما در تنظیم کورتیزول و استرس کمتر کمک کند. حیرت آور!!!
من در پیتسبورگ چیزهای زیادی یاد گرفتم. من اطلاعات مفید بی‌پایانی در مورد روش‌های رسانه‌های اجتماعی، بهترین شیوه‌های جمع‌آوری کمک مالی، از بین بردن علف‌های هرز با گوسفند (واقعاً!)، و قایق‌سواری زیبای رودخانه را کنار می‌گذارم که به شرکت‌کنندگان اجازه می‌داد ارتباط بیشتری برقرار کنند و به ما کمک کند از منظر دیگری ببینیم چه می‌کنیم. همانطور که انتظار می رود، جنگلداری شهری در آیووا و جورجیا با دیویس کاملا متفاوت است. یادگیری در مورد دیدگاه‌ها و چالش‌های مختلف به من کمک کرد تا بفهمم کاشت درخت و ساختن اجتماع به محدوده شهر ختم نمی‌شود و اساساً همه ما در این امر با هم هستیم. من امیدوارم که سایر شرکت کنندگان نیز همین احساس را داشته باشند و ما بتوانیم به ایجاد شبکه ای در شهرها، ایالت ها، کشور و جهان خود ادامه دهیم تا برای محیطی بهتر در آینده برنامه ریزی کنیم. اگر چیزی وجود دارد که می تواند همه ما را گرد هم آورد تا دنیایی شادتر، سالم تر بسازیم، این قدرت درختان است.
[HR]
کیت مک آلیر مدیر اجرایی درخت دیویس، یکی از اعضای شبکه ReLeaf کالیفرنیا.