با دلی سنگین است که از درگذشت وانگاری موتا مااتای مطلع شدیم.
پروفسور Maathai به آنها پیشنهاد کرد که کاشت درخت ممکن است یک راه حل باشد. درختان چوب برای پخت و پز، علوفه برای دام ها، و مواد برای حصار فراهم می کردند. آنها از حوزه های آبخیز محافظت می کنند و خاک را تثبیت می کنند و کشاورزی را بهبود می بخشند. این آغاز جنبش کمربند سبز (GBM) بود که به طور رسمی در سال 1977 تأسیس شد. از آن زمان GBM صدها هزار زن و مرد را برای کاشت بیش از 47 میلیون درخت، احیای محیط های تخریب شده و بهبود کیفیت زندگی مردم بسیج کرده است. در فقر.
همانطور که کار GBM گسترش یافت، پروفسور Maathai متوجه شد که در پس فقر و تخریب محیط زیست، مسائل عمیق تری از ناتوانی، حکمرانی بد، و از دست دادن ارزش هایی وجود دارد که جوامع را قادر به حفظ زمین و معیشت خود و آنچه در فرهنگ آنها بهترین بود، وجود دارد. کاشت درختان به نقطه ورود یک برنامه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بزرگتر تبدیل شد.
در دهه‌های 1980 و 1990، جنبش کمربند سبز به دیگر طرفداران دموکراسی پیوست تا برای پایان دادن به سوءاستفاده‌های رژیم دیکتاتوری دانیل آراپ موی، رئیس‌جمهور وقت کنیا، فشار بیاورند. پروفسور ماتای کمپین هایی را آغاز کرد که ساخت یک آسمان خراش را در پارک اوهورو ("آزادی") در مرکز شهر نایروبی متوقف کرد و از غصب زمین های عمومی در جنگل کارورا، درست در شمال مرکز شهر جلوگیری کرد. او همچنین به برگزاری یک بیداری یک ساله با مادران زندانیان سیاسی کمک کرد که منجر به آزادی 51 مرد تحت بازداشت دولت شد.
در نتیجه این و دیگر تلاش‌های حمایتی، پروفسور ماتای و کارکنان و همکاران GBM بارها مورد ضرب و شتم، زندان، آزار و اذیت و توهین علنی رژیم وزارت دفاع قرار گرفتند. بی باکی و پشتکار پروفسور ماتای باعث شد که او به یکی از شناخته شده ترین و مورد احترام ترین زنان کنیا تبدیل شود. در سطح بین المللی، او همچنین به دلیل موضع شجاعانه خود برای حقوق مردم و محیط زیست به رسمیت شناخته شد.
تعهد پروفسور ماتای به کنیا دموکراتیک هرگز تزلزل نکرد. در دسامبر 2002، در اولین انتخابات آزاد و منصفانه در کشورش برای یک نسل، او به عنوان نماینده پارلمان برای تتو انتخاب شد، حوزه ای نزدیک به محل رشد او. در سال 2003، رئیس جمهور موای کیباکی، معاون وزیر محیط زیست خود را در دولت جدید منصوب کرد. پروفسور Maathai استراتژی GBM برای توانمندسازی مردمی و تعهد به حکومتداری مشارکتی و شفاف را به وزارت محیط زیست و مدیریت صندوق توسعه حوزه انتخابیه تتو (CDF) ارائه کرد. وی به عنوان نماینده مجلس تاکید کرد: احیای جنگل ها، حفاظت از جنگل ها و احیای اراضی تخریب شده. ابتکارات آموزشی، از جمله بورسیه تحصیلی برای کسانی که به دلیل اچ آی وی/ایدز یتیم شده اند. و دسترسی گسترده به مشاوره و آزمایش داوطلبانه (VCT) و همچنین تغذیه بهبود یافته برای مبتلایان به HIV/AIDS.
از پروفسور ماتای سه فرزند به نام‌های واورو، وانجیرا و موتا و نوه‌اش روث وانگاری به یادگار مانده است.
بیشتر بخوانید از Wangari Muta Maathai: A Life of Firsts اینجا کلیک نمایید.