دانشمندان در ایستگاه تحقیقاتی شمال غربی اقیانوس آرام خدمات جنگلی ایالات متحده پورتلند، اورگان، مدلی برای پیش بینی جوانه زدن ایجاد کرده است. آنها در آزمایشات خود از صنوبر داگلاس استفاده کردند، اما تحقیقاتی را در مورد حدود 100 گونه دیگر نیز مورد بررسی قرار دادند، بنابراین انتظار دارند که بتوانند مدل را برای گیاهان و درختان دیگر تنظیم کنند.
دمای سرد و گرم هر دو بر زمان‌بندی تأثیر می‌گذارند و ترکیب‌های مختلف نتایج متفاوتی را به همراه می‌آورند - نه همیشه بصری. با ساعت‌های زیاد دمای سرد، درختان به ساعات گرم کمتری برای ترکیدن نیاز دارند. بنابراین گرمای زودتر بهار باعث می شود جوانه ها زودتر بترکند. اگر درختی به اندازه کافی در معرض سرما قرار نگیرد، برای ترکیدن به گرمای بیشتری نیاز دارد. بنابراین در دراماتیک ترین سناریوهای تغییر آب و هوا، زمستان های گرم تر در واقع می تواند به معنای جوانه زدن بعدی باشد.
ژن ها نیز نقش دارند. محققان با صنوبرهای داگلاس از سراسر اورگان، واشنگتن و کالیفرنیا آزمایش کردند. درختان محیط های سردتر یا خشک تر زودتر ترکیدند. درختانی که از این خطوط به وجود می‌آیند می‌توانند در مکان‌هایی که هم‌اکنون پسرعموهای گرم‌تر و مرطوب‌تر آنها زندگی می‌کنند، وضعیت بهتری داشته باشند.
این تیم به سرپرستی جنگل‌بان تحقیقاتی، کانی هرینگتون، امیدوار است از این مدل برای پیش‌بینی چگونگی واکنش درختان تحت پیش‌بینی‌های مختلف آب و هوایی استفاده کند. با این اطلاعات، مدیران زمین می توانند تصمیم بگیرند که در کجا و چه چیزی بکارند، و در صورت لزوم، استراتژی های مهاجرت کمکی را برنامه ریزی کنند.