ما اغلب به عنوان یک حرکت نمادین درخت می کاریم. ما آنها را در روز زمین به افتخار هوای پاک و پایداری می کاریم. همچنین برای یادبود افراد و رویدادها درخت می کاریم.
اما درختان بیشتر از ایجاد سایه و بهبود مناظر انجام می دهند. آنها همچنین برای سلامت عمومی بسیار مهم هستند.
در ساکرامنتو، که انجمن ریه آمریکا آن را پنجمین بدترین شهر ایالات متحده از نظر کیفیت هوا معرفی کرد و دما به طور فزاینده ای به بالاترین حد سه رقمی می رسد، باید اهمیت درختان را جدی بگیریم.
تحقیقی توسط مایکل فینچ دوم، خبرنگار ساکرامنتو بی، نابرابری گسترده ای را در ساکرامنتو نشان می دهد. محله های ثروتمندتر دارای سایبان سرسبزی از درختان هستند در حالی که محله های فقیرتر معمولاً فاقد آنها هستند.
نقشه رنگی پوشش درخت ساکرامنتو، سایه‌های سبز تیره‌تری را به سمت مرکز شهر، در محله‌هایی مانند شرق ساکرامنتو، لند پارک و بخش‌هایی از مرکز شهر نشان می‌دهد. هر چه رنگ سبز عمیق تر باشد، شاخ و برگ متراکم تر است. محله‌های کم‌درآمد در حاشیه‌های شهر، مانند Meadowview، Del Paso Heights و Fruitridge، فاقد درخت هستند.
این محله ها، با داشتن پوشش درختی کمتر، بیشتر در معرض خطر گرمای شدید هستند - و ساکرامنتو گرمتر می شود.
بر اساس گزارش سال 19، انتظار می رود که این شهرستان تا سال 31 شاهد میانگین سالانه 100 تا 2050 روز 2017 درجه به اضافه باشد. این میزان با میانگین چهار روز دمایی سه رقمی در سال بین سال‌های 1961 و 1990 مقایسه می‌شود. اینکه چقدر هوا گرم می‌شود به این بستگی دارد که دولت‌ها چقدر مصرف سوخت‌های فسیلی را مهار کنند و گرمایش جهانی را کند کنند.
دمای بالاتر به معنای کاهش کیفیت هوا و افزایش خطر مرگ ناشی از گرما است. گرما همچنین شرایطی را ایجاد می‌کند که منجر به تجمع ازن در سطح زمین می‌شود، آلاینده‌ای که ریه‌ها را تحریک می‌کند.
ازن مخصوصاً برای افراد مبتلا به آسم، افراد بسیار مسن و بسیار جوان و افرادی که در خارج از منزل کار می کنند مضر است. تحقیقات زنبور عسل همچنین نشان می‌دهد که محله‌های بدون پوشش درختی دارای نرخ بالاتری از آسم هستند.
به همین دلیل است که کاشت درختان برای محافظت از سلامت و سازگاری با تغییرات آب و هوایی بسیار مهم است.
درختان به مبارزه با خطرات غیرقابل مشاهده برای سلامت انسان مانند ازن و آلودگی ذرات کمک می کنند. فینچ می‌نویسد، آنها می‌توانند به کاهش دمای سطح خیابان‌ها در نزدیکی مدارس و ایستگاه‌های اتوبوس کمک کنند، جایی که برخی از آسیب‌پذیرترین افراد مانند کودکان و افراد مسن بیشتر در آنجا رفت و آمد می‌کنند.
شورای شهر ساکرامنتو فرصتی برای اصلاح پوشش نابرابر تاج درختان شهرمان دارد که به‌روزرسانی‌های طرح جامع جنگل شهری شهر را در اوایل سال آینده نهایی کند. این طرح نیاز به اولویت بندی مناطقی دارد که در حال حاضر فاقد درخت هستند.
مدافعان این محله ها نگران هستند که دوباره پشت سر بگذارند. سیندی بلین، مدیر اجرایی مؤسسه غیرانتفاعی کالیفرنیا ReLeaf، شهر را متهم کرد که "هیچ احساس فوریت" در مورد موضوع پوشش نابرابر درختان ندارد.
جنگل‌بان شهری شهر، کوین هاکر، نابرابری را تصدیق کرد، اما در مورد توانایی شهر برای کاشت در مکان‌های خاص تردید ایجاد کرد.
او گفت: «به طور کلی می‌دانیم که می‌توانیم درختان بیشتری بکاریم، اما در برخی مناطق شهر - به دلیل طراحی یا نحوه پیکربندی آنها - فرصت کاشت درخت وجود ندارد.
علیرغم هرگونه چالش در راه پوشش درختان شبانه‌روزی، فرصت‌هایی نیز در قالب تلاش‌های مردمی برای شهر وجود دارد که به آن متمایل شود.
در دل پاسو هایتس، اتحاد پرورش دهندگان دل پاسو هایتس قبلاً برای کاشت صدها درخت کار کرده است.
سازمان‌دهنده اتحاد، فاطمه مالک، یکی از اعضای کمیسیون پارک‌های شهر و غنی‌سازی جامعه، گفت که می‌خواهد با شهر شریک شود تا «به آنها در انجام بهتر کارشان» در کاشت و مراقبت از درختان کمک کند.
محله‌های دیگر نیز درختکاری و تلاش‌هایی را انجام می‌دهند که گاهی با هماهنگی بنیاد درخت ساکرامنتو انجام می‌شود. ساکنان بیرون می روند و درخت می کارند و از آنها مراقبت می کنند بدون اینکه شهر اصلاً درگیر آن شود. شهر باید به دنبال راه‌های خلاقانه برای حمایت از تلاش‌های موجود باشد تا مناطق بیشتری را با پوشش درختی کمتر پوشش دهند.
مردم مایل به کمک هستند. طرح جامع جدید درختان باید از آن استفاده کامل کند.
شورای شهر موظف است بهترین فرصت را برای زندگی سالم به ساکنان ارائه دهد. می تواند این کار را با اولویت دادن به کاشت درختان جدید و مراقبت مداوم از درختان برای محله هایی با تاج پوشش کمتر انجام دهد.
مقاله را در The Sacramento Bee بخوانید