این پست سومین پست از یک سری برای جشن گرفتن است هفته درختکاری کالیفرنیا. امروز، از اشلی مستین، مدیر شبکه و ارتباطات در کالیفرنیا ReLeaf می شنویم.
به عنوان یک کارمند کالیفرنیا ReLeaf، ممکن است به خاطر اعتراف به اینکه درخت مورد علاقه من در واقع در کالیفرنیا نیست، دچار مشکل شوم. در عوض آن است در آن سوی کشور در کارولینای جنوبی که در آن بزرگ شدم.
این درخت بلوط در حیاط خانه پدر و مادرم است. این خانه که توسط اولین صاحبان خانه در دهه 1940 کاشته شد، در زمان تولد من در سال 1980 بزرگ بود. در دوران کودکی زیر این درخت بازی می کردم. من ارزش کار سخت را یاد گرفتم که برگ هایی را که هر پاییز می ریزند بالا ببرم. حالا وقتی به خانواده ام می رویم، بچه هایم زیر این درخت بازی می کنند و من و مادرم در سایه آن راحت می نشینیم.
وقتی ده سال پیش به کالیفرنیا نقل مکان کردم، به سختی چیز دیگری جز بزرگراه ها و ساختمان های بلند را دیدم. در ذهن من، درختانی مانند بلوط در سراسر کارولینای جنوبی بودند و من تازه به جنگلی بتنی رفته بودم. فکر می کردم تا اینکه برای اولین بار به دیدن خانواده ام برگشتم.
همانطور که در شهر کوچک خود با 8,000 نفر رانندگی می کردم، فکر کردم که همه درختان کجا رفته اند. معلوم شد که کارولینای جنوبی به اندازه درخت مورد علاقه من سبز نبوده و خاطرات دوران کودکی من را به یاد آورد. وقتی به ساکرامنتو برگشتم، به جای اینکه خانه جدیدم را به عنوان یک جنگل بتنی ببینم، در نهایت توانستم ببینم که در واقعیت، در وسط یک جنگل زندگی می کنم.
این درخت بلوط عشق من به درختان را تقویت کرد و به همین دلیل همیشه مورد علاقه من خواهد بود. بدون آن، من قدردانی از یکی از جنگل های مورد علاقه ام را نداشتم – جنگلی که هر روز در آن رانندگی می کنم، قدم می زنم و در آن زندگی می کنم.